Σανγκουάρο-Ο κάκτος που ήθελε να τραγουδάει

Ο «Σανγκουάρο» είναι ένα έργο αφιερωμένο στην αποδοχή χωρίς όρια και το σεβασμό στην προσωπικότητα του άλλου. Μέσα από την ιστορία αυτή, με τρόπο συμβολικό, γίνεται μία προσπάθεια να περάσουν στα παιδιά κάθε ηλικίας αλλά και στις οικογένειές τους, μηνύματα για θέματα πολύ σοβαρά, όπως η διαφορετικότητα, ο ρατσισμός, η αδικία, η έλλειψη κατανόησης, η προσπάθεια συμμόρφωσης με τα κοινωνικά πρότυπα και τα δυσάρεστα συναισθήματα, που αναπτύσσονται, όταν ένα μέλος της οικογένειας διαφέρει από το συνηθισμένο και το «κανονικό» για οποιονδήποτε λόγο (ειδικές ανάγκες, αναπηρία, δυσκολίες προσαρμογής, ψυχολογικά ή μαθησιακά προβλήματα, δυσμορφία κ.α.).

 Ένας μικρός κάκτος είναι δυνατόν να μετατραπεί σε δυνάστη της καθωσπρέπει οικογένειας του, θέλοντας να τραβήξει την προσοχή και να αποσπάσει την αγάπη των γονιών του, η οποία δικαιωματικά του ανήκει. Όταν μετά από μία πολύ σοβαρή ασθένεια, καταφέρνει να το επιτύχει με τη βοήθεια του ποντικού-τσέπης στο ρόλο της αγωνίας για το θάνατο, ο μικρός Σανγκουάρο μεταμορφώνεται σε ένα αξιολάτρευτο, αν και ιδιαίτερο κακτάκι- παιδάκι κι οι γονείς του, ευτυχώς όχι πολύ αργά, αντιλαμβάνονται το πραγματικό δώρο της ζωής.